Laurowiśnia (Prunus laurocerasus) to popularny zimozielony krzew, który znajduje szerokie zastosowanie w ogrodach jako żywopłot i roślina ozdobna. Jego błyszczące, skórzaste liście i odporność na trudne warunki sprawiają, że jest chętnie wybierany przez ogrodników. Ukorzenianie tej rośliny z sadzonek pozwala nie tylko na znaczną oszczędność, ale także daje satysfakcję z własnoręcznego rozmnażania.
Kiedy pobierać sadzonki laurowiśni?
Optymalnym czasem na pobranie sadzonek pędowych jest późna wiosna lub wczesne lato, czyli maj i czerwiec. Pędy w tym okresie są już wystarczająco zdrewniałe, ale wciąż zachowują elastyczność i wigoru, co sprzyja tworzeniu nowych korzeni. Sadzonki można również pobierać późnym latem, jednak trzeba liczyć się z dłuższym czasem ukorzeniania.
Wybór odpowiedniego pędu
Do ukorzenienia najlepiej nadają się półzdrewniałe pędy, które nie są ani zupełnie miękkie, ani w pełni twarde. Powinny pochodzić z młodych, bocznych przyrostów. Wybierz pęd zdrowy, wolny od oznak chorób i szkodników, najlepiej o długości 10–15 cm. Unikaj pędów kwitnących – energia rośliny powinna zostać skierowana na tworzenie korzeni, a nie kwiatów czy owoców.
Przygotowanie sadzonek
Po odcięciu pędu usuń dolne liście tak, aby odsłonić około 5 cm gołego pędu. Górne liście można skrócić o połowę – ograniczy to transpirację i utratę wody. Jeśli pęd jest zbyt gruby, warto delikatnie naciąć jego dolny koniec na długość 1–2 cm, tworząc tzw. języczek. Zwiększy to powierzchnię, z której mogą wyrosnąć korzenie.
Przed umieszczeniem w podłożu warto zanurzyć dolną część sadzonki w ukorzeniaczu zawierającym auksyny – naturalne hormony roślinne wspomagające proces rizogenezy. Dla laurowiśni najlepiej sprawdza się ukorzeniacz do sadzonek półzdrewniałych.
Odpowiednie podłoże
Laurowiśnia wymaga dobrze przepuszczalnego, lekkiego i wilgotnego podłoża. Najlepsze efekty daje mieszanka torfu wysokiego i perlitu lub piasku w proporcji 1:1. Można także użyć gotowych substratów do rozmnażania roślin, dostępnych w centrach ogrodniczych. Przed posadzeniem warto podłoże przepłukać wrzątkiem lub wyprażyć, aby zredukować obecność patogenów glebowych.
Warunki ukorzeniania laurowiśni
Ukorzenianie sadzonek laurowiśni najlepiej przeprowadzić w szklarni, inspekcie lub propagatorze. Jeśli nie mamy takiej możliwości, wystarczy przezroczysta osłona – np. plastikowy pojemnik lub woreczek foliowy nałożony na doniczkę – tworząca warunki wysokiej wilgotności. Ważne jest, aby nie dopuścić do bezpośredniego kontaktu folii z liśćmi – można zastosować drewniane patyczki jako stelaż.
Temperatura otoczenia powinna wynosić od 18°C do 24°C. Niższe wartości znacząco spowolnią proces ukorzeniania, a wyższe mogą sprzyjać rozwojowi chorób grzybowych. Niezwykle ważna jest też dobra cyrkulacja powietrza – regularne wietrzenie zmniejsza ryzyko gnicia i pleśni.
Podlewanie i pielęgnacja w trakcie ukorzeniania laurowiśni
Podłoże powinno być stale wilgotne, ale nie przelane. Nadmiar wody może powodować gnicie sadzonek, dlatego konieczne jest zapewnienie odpływu w doniczce. Do podlewania najlepiej używać miękkiej, odstałej wody o temperaturze pokojowej. Mżawka lub opryskiwanie to dobra metoda na utrzymanie wysokiej wilgotności powietrza, zwłaszcza w pierwszych tygodniach.
Ukorzenianie trwa od 6 do 10 tygodni, w zależności od warunków. Co kilka dni należy kontrolować stan sadzonek – usuwać te, które wykazują oznaki chorób, oraz wietrzyć osłonę. Gdy pojawią się pierwsze oznaki wzrostu – młode listki lub opór przy delikatnym pociąganiu sadzonki – można uznać, że proces ukorzenienia się rozpoczął.
Pikowanie i dalsza uprawa laurowiśni
Po pełnym ukorzenieniu sadzonki należy przepikować do pojedynczych doniczek z uniwersalnym podłożem ogrodniczym z dodatkiem kompostu lub obornika granulowanego. W tym momencie nie potrzebują już tak wysokiej wilgotności – można stopniowo przyzwyczajać je do warunków otwartego powietrza, przenosząc na zewnątrz w ciągu dnia i chowając na noc.
Pierwsze nawożenie można przeprowadzić po 2–3 tygodniach od przesadzenia, stosując delikatny nawóz wieloskładnikowy o niskiej zawartości azotu. Rośliny rosnące w pojemnikach warto nawozić częściej, natomiast te wysadzone do gruntu najlepiej dokarmiać na wiosnę i późnym latem.
Wysadzanie laurowiśni do gruntu
Młode laurowiśnie najlepiej sadzić do gruntu wczesną jesienią lub wiosną następnego roku. Miejsce powinno być osłonięte od silnych wiatrów, półcieniste, z żyzną i lekko zasadową glebą. W pierwszym roku po wysadzeniu warto osłonić młode krzewy na zimę agrowłókniną lub stroiszem, szczególnie w chłodniejszych rejonach kraju.
Ukorzenione sadzonki w ciągu 2–3 lat osiągają rozmiary dorosłej rośliny i w pełni przejmują funkcje ozdobne lub żywopłotowe. Regularne przycinanie i nawożenie sprzyjają ich zagęszczeniu i zdrowemu wzrostowi.
Ukorzenianie laurowiśni wymaga cierpliwości i uwagi, ale jest w pełni osiągalne nawet w warunkach amatorskich. Własnoręcznie wyhodowana roślina nie tylko cieszy oko, ale także pozwala na lepsze poznanie biologii tego popularnego krzewu.
Źródło: www.warsztatogrodnika.pl
