Tuje (Thuja) to jedne z najczęściej sadzonych roślin iglastych w polskich ogrodach, cenione za zimozieloność, szybki wzrost oraz funkcję żywopłotową. Jednak, aby rozwijały się zdrowo, wymagają odpowiednich warunków glebowych, a kora ogrodnicza może pełnić istotną rolę w ich utrzymaniu.
Zastosowanie kory jako ściółki ma liczne zalety:
-
ogranicza parowanie wody z gleby,
-
tłumi rozwój chwastów,
-
poprawia strukturę gleby po rozkładzie,
-
zabezpiecza korzenie przed wahaniami temperatur,
-
może wpływać na odczyn gleby, co w przypadku tuj jest istotne, gdyż preferują one gleby lekko kwaśne (pH 5,5–6,5).
Jaka kora najlepsza pod tuje? Rodzaje i właściwości
Kora sosnowa – najlepszy wybór
Kora sosnowa to najczęściej polecany materiał do ściółkowania tuj. Charakteryzuje się trwałością, korzystnym wpływem na zakwaszenie gleby oraz dobrym wyglądem estetycznym.
Najlepiej wybierać:
-
średnio mieloną (frakcja 10–40 mm): dobrze się rozkłada i skutecznie tłumi chwasty,
-
kompostowaną: jest bardziej stabilna chemicznie, mniej zasobna w fitotoksyny i wolniej ulega rozkładowi.
Kora świeża (niekompostowana) również może być stosowana, ale wymaga ostrożności – zawiera więcej garbników i substancji allelopatycznych, które mogą początkowo hamować rozwój niektórych roślin, choć tuje na ogół są odporne na takie związki.
Kora z drzew liściastych – rzadziej polecana
Kora z drzew liściastych (np. dębu, buku) rzadziej jest stosowana ze względu na inną strukturę i odczyn. Jest bardziej zasadowa, co może prowadzić do zwiększenia pH gleby – niepożądane w uprawie tuj.
Kora dekoracyjna – dla efektu wizualnego
Na rynku dostępne są też kory barwione lub specjalnie przygotowane jako dekoracyjne. Choć mogą być estetyczne, ich właściwości fizykochemiczne bywają mniej korzystne niż kory naturalnej, a niektóre barwniki mogą oddziaływać negatywnie na mikroflorę glebową.
Frakcja kory – dlaczego ma znaczenie?
Wielkość frakcji kory ma wpływ na jej funkcjonalność:
-
Drobna frakcja (poniżej 10 mm): szybciej się rozkłada, ale wymaga częstszej wymiany. Może się zbytnio zbijać, utrudniając dostęp powietrza do gleby.
-
Średnia frakcja (10–40 mm): najlepszy kompromis między trwałością a funkcjonalnością. Najczęściej rekomendowana pod tuje.
-
Gruba frakcja (powyżej 40 mm): ma najdłuższą trwałość, ale gorzej tłumi chwasty i może wyglądać mniej estetycznie przy młodych nasadzeniach.
Kompostowana czy świeża kora?
Kompostowana kora jest bardziej stabilna chemicznie, nie wyjaławia gleby i szybciej wprowadza do niej materię organiczną. To szczególnie istotne w pierwszym roku po posadzeniu tuj, gdy system korzeniowy jest jeszcze słabo rozwinięty.
Świeża kora może powodować czasowe wiązanie azotu w glebie, co może prowadzić do niedoborów tego pierwiastka. Jeśli stosujemy świeżą korę, warto jednocześnie zastosować nawóz azotowy (np. siarczan amonu), by wyrównać bilans azotowy.
Jak prawidłowo ściółkować tuje korą?
-
Przygotowanie podłoża – przed ściółkowaniem należy usunąć wszystkie chwasty i spulchnić glebę.
-
Warstwa kory – optymalna grubość to 5–7 cm. Cieńsza warstwa nie będzie skutecznie chronić przed chwastami i utratą wody.
-
Odstęp od pnia – należy zostawić 5–10 cm wolnej przestrzeni wokół podstawy rośliny, by uniknąć nadmiernego zawilgocenia pnia i ryzyka chorób grzybowych.
-
Uzupełnianie kory – co 1–2 lata należy uzupełniać warstwę ściółki, ponieważ kora ulega rozkładowi i osiadaniu.
Błędy, których należy unikać
-
Stosowanie kory bez uprzedniego odchwaszczenia i przygotowania gleby – sprzyja rozwojowi chwastów pod ściółką.
-
Zbyt cienka warstwa – nie spełnia funkcji ochronnych.
-
Stosowanie kory zasadowej lub barwionej bez znajomości jej właściwości – może zaburzyć odczyn gleby lub mikrobiom.
-
Ściółkowanie zbyt blisko pnia – grozi chorobami grzybowymi lub gnilnymi.
Alternatywy dla kory – czy warto?
Choć kora sosnowa jest najlepszym wyborem, ogrodnicy rozważają czasem alternatywy:
-
Zrębki drzewne – trwałe, ale bardziej neutralne chemicznie, mniej skuteczne w zakwaszaniu gleby.
-
Torf kwaśny – poprawia pH gleby, ale nie pełni dobrze funkcji ściółki.
-
Kokosowe mulcze i maty agrowłókninowe – dobre w uprawie intensywnej, ale mniej naturalne i trudniejsze w aplikacji.
Kora sosnowa, najlepiej kompostowana i o średniej frakcji, to najbardziej optymalny wybór pod tuje. Wspiera ona naturalne potrzeby tych roślin – pomaga utrzymać lekko kwaśne pH, chroni glebę przed wysychaniem i ogranicza chwasty. Regularne uzupełnianie ściółki oraz unikanie błędów przy aplikacji pozwolą na zdrowy i szybki wzrost tuj, które odwdzięczą się gęstym, intensywnie zielonym ulistnieniem.
